Er is veel gebeurd met de witte Cooper. Ten eerste is de sensor voor de elektrische koelfan vervangen. Ook bleek de LCB zijn werk niet meer te doen...
Om mee te beginnen merkte ik dat, hoewel de watertemperatuur af en toe behoorlijk opliep (vooral in de file), de elektrische fan nooit bijsprong. Na wat snelle troubleshooting van het elektrische circuit kwamen we erachter dat de sensor waarschijnlijk overleden was. Dus, die moest eruit. Dat bleek nog vrij lastig te zijn zonder een passende (5/8") ringsleutel. Nadat ik de stekkertjes eraf had geknipt zodat het kabeltje door een 5/8" dop paste, ik erachter kwam dat het dan lastig is om er nog een ratel op te zetten zodat je ook kunt draaien (de sensorkabel stak er doorheen, weet je nog..?) en we bovenste radiateurslang los hadden gemaakt zodat een metrische sleutel die ongeveer paste erop kon, kwam ik erachter dat die ene inch-maat sleutel die ik heb wel de goede maat was... Maar goed, de sensor was eruit zonder dat er iets kapot was gegaan, dus de volgende stap was testen in een pan heet water. De sensor sloot met geen mogelijkheid zijn contact (het is in principe gewoon een schakelaar die reageert op warmte), dus haalde we een nieuwe sensor en monteerden die (wat een stuk sneller ging dan het verwijderen dankzij de perfect passende sleutel), wat een 57 euro groot gat in mijn bankrekening achterliet (het is een nogal speciaal onderdeel omdat het alleen is toegepast in de '91 carburateur Coopers). Maar het bleek een succesvolle transplantatie, want gisteren werd ik voor het eerst getrakteerd op een aanspringende koelfan toen ik de hete auto aan het parkeren was.
Nog steeds aan het lezen na dit enerverende verhaal over temperatuursensors? Nou, laten we dan verder gaan met iets totaal anders, want de Cooper was een behoorlijke zangstem aan het ontwikkelen, alsof ik hem op goede Whiskey had laten lopen in plaats van Shell Loodvrij. Na een snelle inspectie voor hij naar Peter Segers ging om hem te laten controleren had ik al gezien dat er een behoorlijke scheur bleek te zitten in het LCB uitlaatspruitstuk. Toen het uitlaatsysteem werd verwijderd en het spruitstuk van de motor afgenomen werd bleek het een stuk problematischer dan dat.
<Hier zou een plaatje moeten staan>
Het spruitstuk was volledig gebroken op alle lasverbindingen. Een nieuw exemplaar was al gemonteerd en nadat ik contact heb gehad met Maniflow (de fabrikant) hebben ze aangeboden om een nieuw spruitstuk te leveren tegen korting (zoals gezegd zat er al een op die ook betaald was, maar zat komt wel goed). Dus alle lof voor Maniflow. Tegelijk met het monteren van een nieuwe LCB is ook mijn eigen carburateur op de auto gezet, nadat hij gecontroleerd was in Amersfoort. Hij was oorspronkelijk vervangen door een andere HIF44 omdat mijn eigen carb klaarblijkelijk niet goed afgesteld kon worden. We vermoeden dat dit al die tijd al de geknakte gaskabel is geweest, (zie een aantal blogposts terug), dus de Cooper loopt nu vrolijk op mijn eigen trouwe carburateurtje met z'n nieuwe afdichtingen (zie mijn verslag van de carburateur-revisie op deze site [momenteel niet beschikbaar]).