Zoals gewoonlijk is de laatste update weer een tijdje geleden. Allereerst een update over de witte Cooper, wat zeker geen goed nieuws is; de "dropgears" hebben elkaar opgegeten, wat betekende dat de versnellingsbak uit elkaar moest en een aantal dure onderdelen vervangen moeten worden.
Het is wat laat om het te melden, maar sinds vorige week zondag zit de door Joost bewerkte kop op de Cooper. Uiteindelijk zijn er voor alle vier de inlaatkleppen klepzittingen in gegaan, omdat de andere kleppen ook niet goed gesneden waren (het was alleen niet zo duidelijk als bij die ene). Joost heeft ook wat tovenarij losgelaten op het flowen van de kop en hij denkt dat de kop op zich al een flink verschil moet gaan maken.
Met alles over nieuwe Mini's is het al even sinds de vorige keer dat ik wat vertelde over de witte Cooper. Vorig weekend zijn er echter een paar dingen gebeurd die het vermelden meer dan waar zijn. Zeer waarschijnlijk hebben we uitgevonden wat het gat in het vermogen van de motor veroorzaakt!
Het ziet er naar uit dat ik me heb verplicht om alles te rapporteren dat zich afspeelt in mijn mobiele leven, dus zou het niet eerlijk zijn om alleen de leuke dingen (en de min-of-meer slechte, zie de geschiedenis met de chroomstrips) te melden, maar ook de slechte en beschamende dingen. Dus daar gaat 'ie dan...
Eindelijk! Na meer dan een jaar (toen we bij MiniSport waren, waar me verteld werd dat er te weinig vermogen en te weinig compressie in de motor zit, en dat het eerste dat gecontroleerd moest worden de kleppentiming was), is de nokkenas nu op tijd gezet. Het lijkt erop dat er inderdaad een groot probleem was op dit vlak, namelijk een missende spanner voor de ketting, wat al heel wat slijtage had veroorzaakt. Er is een nieuwe ketting in gegaan, samen met een spanner. De motor lijkt nu een stuk levendiger, en dat is goed nieuws.
Er is veel gebeurd met de witte Cooper. Ten eerste is de sensor voor de elektrische koelfan vervangen. Ook bleek de LCB zijn werk niet meer te doen...
Elke keer als ik de Mini was (en dat is ongeveer eens in de twee weken, de laatste tijd), wordt ik er depressief van. De paar laatste keren heb elke keer dat ik zo dicht op de auto zit een nieuw roestplekje (maar een klein bruin stipje in het wit) ontdekt. Daarom heb ik besloten om te proberen niet nog een winter door te rijden met de auto, volgend jaar en hem ergens droog en warm te stallen (en een aantal kleine dingetjes te corrigeren die eerder mis zijn gegaan, voordat het echt te laat is).
Natuurlijk betekent dat twee dingen:
Nou, ik had beloofd om een update te geven over de vorderingen in Amersfoort met betrekking tot de klepspeling en dergelijke. Het blijkt dat er niet veel te mlden is. De kleppen moesten een beetje bijgesteld worden, maar niets om over naar huis te schrijven.
Wat begon als een snel bezoekje aan Peter Segers in Amersfoort (bedankt pa!) om een homokineethoes te vervangen (zie de vorige post) en de olie te verversen (whow, eindelijk heb ik er nauwelijks olie bij hoeven gooien in de tussentijd) liep wat meer in de papieren.
Dit weekend hebben we wat tijd uitgetrokken om het witte Coopertje een welverdiende wasbeurt te geven, met een doorsmeerbeurt als toetje (iets dat je bij Mini's nooit te vaak kunt doen). Afgezien van een ratel die ik verwoest heb bij het losdraaien van de wielmoeren (terwijl de moeren van het andere wiel nog vastgezet moesten worden), kwamen we er ook achter dat er een flinke scheur zat in de hoes van de linker homokineet. We brengen de auto volgende week naar de garage omdat dit niet een klus is die we zelf willen doen (niet genoeg vaardigheid en niet genoeg tijd).
